MADHURAVANI  TELUGU MAGAZINE

మన ప్రాచీన భారతీయ వాఙ్మయానికి చారిత్రక స్పృహ తక్కువని పాశ్చాత్య విమర్శకుల పంథాలోనే  ఆధునిక సాహిత్య పరిశోధకులూ విమర్శిస్తున్నారు. ఆ  అభియోగంలో నిజమెంత?

​

గ్రీకులు తమ కావ్యాల(ఎపిక్స్)లో సాహిత్యంతో సరిసమానంగా చరిత్రకూ ప్రాధాన్యత కల్పించారు.  చరిత్ర అంటే పాశ్చాత్యుల దృష్టిలో రాజులు, రాణులు, వారి  వంశ చరిత్రలు, వ్యక్తిగత వివరాలు, రాజ్యాల కోసం  చేసిన యుద్ధాలు, వాటి జయాపజయాలు, సమకాలీన  రాజకీయ, సామాజికాది పరిస్థితులు ఉన్నవి ఉన్నట్లుగా తారీఖులు, దస్తావేజులతో సహా ఉట్టంకించడం! ఆ కోణంలో చూస్తే నేటి విమర్శకుల నిందలో కొంత నిజం లేకపోలేదు. 

​

మన ప్రాచీనుల చారిత్రక దృష్టి పాశ్చాత్యుల దృక్కోణంతో పోలిస్తే కొంత భిన్నంగా ఉంటుంది. మన వాఙ్మయకారులకు సృజన ప్రదాన లక్ష్యం ధర్మం, సత్యం, నీతి, శీలం వంటి ఉదాత్త మానవీయ విలువలను ప్రతిబింబించడం! ప్రాచీన వివేచనపరులు కావ్యనిర్మాణ సమయంలో అందుకే కావాలనే అపభ్రంశ చారిత్రకాంశాలను పక్కనపెట్టేవారు.  కుళ్లు, కుతంత్రాలు, కుత్సితం, దిగజారుడుతనం వంటి ప్రతికూల అంశాలకు  అధిక స్పందన  లభిస్తుంది  ఏ కాలంలో అయినా సమాజంలో. సమాజం మీద దుష్ప్రభావం చూపించే   చరిత్రను యథాతథంగా చిత్రీకరించేటందుకు మనకు భారతీయ విశిష్ట విలువల ప్రాధాన్యత ప్రధానమైన అడ్డంకిగా ఉండేది గతంలో.