MADHURAVANI  TELUGU MAGAZINE

కథ-2015, కథ-2014 తో పోలిస్తే కొంచెం నిరుత్సాహ పరిచిన మాట వాస్తవం.  వైవిధ్యం, మంచి కథాంశం, రచనా శైలిలో కొత్తదనం ఉన్న కథలకోసం వెతికాను.  ఈ సంపుటిలో ఎంపిక చేసిన కథలు పన్నెండు వున్నాయి.  అవి కాక మూడు ప్రత్యేకమైన కథలను కూర్చారు.  సంపాదకులు ఎంపిక చేసుకున్న కథలు బాగుండలేదని కాదు కాని, ఇంతకన్నా మంచివి ఎంపిక ఎందుకు చేసుకోలేక పోయారో అనిపించక మానదు పుస్తకం చదివిన తరువాత.  ఒక రకంగా అది బాధే మరి.  ఉన్న పన్నెండులో నాలుగు గ్రామీణ వాతావరణం నేపథ్యంగా వున్న కథల వల్లో, మాండలికంలో రాయబడ్డ కథల వల్లనో నేను నిరాశ పడలేదు.  ఆడెపు లక్ష్మీపతి గారు రాసిన ముందుమాటలో ‘వేల సంఖ్యలో కథలు వస్తున్నా, మంచి కథలకు కొరత ఉందన్న వాస్తవం ఉత్తమ అభిరుచి గల సాహితీ ప్రియులకు తీవ్ర నిరాశకు గురి చేస్తున్నది.  ఈ పరిస్థితి మారుద్దాం”, అన్నారు.  మంచి కథలకు కొరతే వుందో, లేక ఈ సంపుటిలోని కథల ఎంపికలో లోపముందో తెలియదు కాని, ఇంకా మంచి కథలకు గుర్తింపు తీసుకు రావచ్చు కదా అని అనిపించింది. 

గత 25 ఏళ్లుగా వాసిరెడ్డి నవీన్ గారు, పాపినేని శివశంకర్ గారు కథలు ఎంపిక చేసేవారు.  అయితే 2015 సంపుటి నించి ఒక కొత్త ప్రయోగం మొదలు పెట్టేరని రాసారు.  సంపాదకులుగా కథలను సేకరించి సంపుటికి ఎన్నిక చేసే బాధ్యత ఈ ఏడు (2015) ఆడెపు లక్ష్మీపతి గారికి, ఎ.వి రమణమూర్తి గారికి అప్పచెప్పారు.  అయితే 2015సంవత్సరంలో అంత వైవిధ్యం ఉన్న కథలు రాలేదా?  సంపాదకత్వంలో తేడానా?  నవీన్ గారు, శివశంకర్ గారు, కొంచెం వెనక బెంచిలో కూర్చుని కేవలం సలహాదారులుగా వ్యవహరిస్తూ ఏడాదికో ఇద్దరి చొప్పున సంపాదకీయ బాధ్యత అప్పచెబుతామన్నారు.  అదికూడా సబబే.  ఎన్నేళ్ళని చెయ్యగలరు ఎవరు మాత్రం? పాతికేళ్లలో కథా సాహిత్యంలో నిష్ణాతులుగా వారిద్దరు చేసిన కృషి, వేసిన బాట తెలుగు సాహితీ ప్రపంచంలో మైలు రాళ్లగా నిలిచిపోతాయి.  అయితే సంపాదకత్వంలో చేసిన మార్పు వల్ల భవిష్యత్తులో వెలువడే సంపుటిలలో ఏటికీ ఏటికీ ఎంపికకు కావలసిన స్థిరమయిన ఆలోచనా క్రమం ఉండదు.  అయినా ఉండాలా?

ఇంత చెప్పిన తర్వాత ఇక్కడితో ఆపేసి ముందుకు ఎక్కడికో వెళ్ళిపోకండి.  వైవిధ్యం లేదన్నానే కాని, ఎంపిక చేసిన కథలు బాగాలేవని నా అభిప్రాయం కాదు. 

ఈ సంపుటిలో పన్నెండు కథలున్నాయి.  అవికాక అనుబంధంలో మరి మూడు కథలున్నాయి.  నేను మొదట అనుబంధంతో చదవడం మొదలు పెట్టాను.  శ్రీపాద వారి ‘కలుపుమొక్కలు’, తమిళనాడు లోని ఉడుముల పేట లో పుట్టి పెరిగిన పదమూడేళ్ల మార్జూరి సంజనా పద్మం రాసిన వాళ్ళ నాయనమ్మ చెప్పిన కథ ‘అట్ట పుట్టింది ఆ ఊరు’, ఇంకా పద్నాలుగేళ్ల తాడాల కుసుమసాయి సుందరీరాణి రాసిన ‘దైవం మానవ రూపేణ’ అన్న కథ.  ఈ అనుబంధం మంచి ఆలోచన.  సంజనా పద్మం రాసిన కథలోని మనం సాధారణంగా వినని తమిళ, మలయాళం కలగలిసిన తెలుగు చదువుతున్నప్పుడు కొత్తగా కనిపించే అతి పాత పదాలు, ఆ ఊరికి పేరెలా వచ్చిందని చెప్పిన ఆ కథ, ఆ పదమూడేళ్ల అమ్మాయి రాసిన కథ నాకెంతో ఆసక్తి కలిగించాయి.  పుస్తకమంతా ఈ కథల్లాగే ఉంటే ఎంత బాగుండును? 

స్త్రీ పురుష సంబంధాలు సాంప్రదాయాలను వదలి కొత్త దారులు తొక్కుతున్నాయన్నది వాస్తవం.  సహజీవనం చేస్తున్నా ఇద్దరి మధ్య ఘర్షణలు తప్పవు.  మల్లీశ్వరి రాసిన ‘శతపత్ర సుందరి’ కొత్త కోణంలో మనల్ని ఆలోచింప చేస్తుంది.  జాన్ సన్ చోరగుడి రాసిన ‘చివరి చర్మకారుడూ లేడు’ కథలో గ్రామాల్లో సాంప్రదాయకంగా వస్తున్నా వృత్తివిద్యలు కాల క్రమేణా ఎలా కనుమరుగైపోతున్నాయో చాలా స్పష్టంగా మనముందుంచారు.  మోహిత రాసిన ‘తొమ్మిదో నంబరు చంద్రుడు’ స్త్రీ ఆలోచనా విధానంలో వచ్చిన మార్పుకి అద్దం పట్టింది.  ‘నేను అప్పటికి నా పర్ ఫెక్ట్ మాన్ కే కమిట్ అయి వుంటాను.  దొరక్కపోతే అది మగజాతి ప్రాబ్లెం.  నాది కాదు’ అన్న నిర్ణయానికి వస్తుంది కథా నాయిక. 

పల్లెటూరి నేపథ్యంలో నాలుగు కథలున్నాయి.  కథా వస్తువులు మంచివే.  ఒకటి రెండు కథలు మాండలికంలో రాసినవి.  తమది కాని మాండలికంలో రాస్తున్నప్పుడు  మొత్తం వివరణ అంతా ఒకే భాషలో ఉండేటట్లు చూసుకునే బాధ్యత రచయితలది. 

మొత్తంగా కథలు ‘బానే ఉన్నాయి’ అనిపించినా, ఇంకా బావుండచ్చనే అసంతృప్తి మాత్రం మిగులుతుంది కథలన్నీ చదివిన తరువాత. 

కథా సాహితి వారు ప్రచురించిన ఈ పుస్తకం ఖరీదు కేవలం 65 రూపాయలే.