పాలపర్తి ఇంద్రాణి

దర్భశయనం శ్రీనివాసాచార్య

ఇక్కడ ప్రతి చెట్టూ

​

ఇక్కడ ప్రతి చెట్టూ ఒక అద్భుత కవిత

ఎప్పుడో మొదలయింది

ఇప్పటికీ కొనసాగుతున్నది

దాని   మొదలూ శాఖలూ కవితావాక్యాలు

కొన్ని ఎప్పుడో రాయబడ్డాయి, మరి కొన్ని నిన్నా మొన్నా -

కొన్ని ధృఢంగా, మరెన్నో లలితంగా -

శాఖల సొగసైన అమరిక ఆ చెట్టుకు లయ

లయ లేకుండా చెట్టు లేదు

వాక్యాల్లో నడుమ నడుమ పూలు అలంకారాల్లా-

వర్ణం శబ్దాలంకారం, పరిమళం అర్థాలంకారం

పత్రాలు పలుకుబళ్లు-

శాఖల వొంపుల లయ చాలు సొబగుకు !

కవితావృక్షానికి పుష్పాలంకారాలు లేకున్నా ,

వుండి గబుక్కున రాలినా-

రాత్రి  అందరూ నిద్ర పోయేటప్పుడు

ఏదో ఒక సమయాన అదీ నిద్ర పోతుంది

అపుడు ఎవరో ఒక అదృశ్య మూర్తి వచ్చి

దాని ఆకు ఆకునూ, పువ్వు పువ్వునూ, శాఖ శాఖనూ

శుభ్రంగా తుడిచి వెళ్తాడేమో

పగటి వేళ పేరుకున్న ధూళీ,

మొరటు చూపుల మలినాలూ మాయమయేలా -

ప్రతి ఉదయాన అది తళతళగా మెరుస్తుంది

రోజూ  పొద్దున్నే  దాన్ని పలకరించకపోతే 

సూర్యుడికి  పొద్దు పోదు

రాత్రిపూట చంద్రుడికీ అంతే!

బాటసారులు  వెళ్తూ వెళ్తూ

దాన్ని  చదువుకుంటూ వెళ్లొచ్చు

లేక దాని నీడలో విశ్రమించి

లేచి వెళ్తూ దాన్ని నేమరేసుకోవచ్చు

దానికి  గాలి ప్రియమైనది

అది రాగానే పలుకుతుంది అడగకపోయినా -

పలుకుతూ అదీ, వింటూ ఇదీ వూగిపోతాయి

ఆ వూపుకు కొన్ని అలంకారాలు రాలిపోవచ్చు కూడా!

వచ్చినపుడల్లా  వాన దానిలో  తడిసి

తన్మయత్వంతో వెళ్ళిపోతుంది

చెట్టు ఆనంద బాష్పాల్ని రాలుస్తుంది.