MADHURAVANI  TELUGU MAGAZINE

  నాగరాజు రామస్వామి

లేఖిని ఆకులు రాల్చిన వేళ

                     (రైటర్స్ బ్లాక్)

​

​

కవీ!

ఒక్కోసారి, 

ఏదో సృజన మాంద్యం 

నిన్ను హఠాత్తుగా ఆవహిస్తుంది,

నీ కలాన్ని కదలనివ్వదు.

అలా నీ లేఖిని ఆకులు రాల్చిన వేళ

నీలో చిత్రమైన చీకటేదో కమ్ముకుంటుంది;

ఆ శిశిర శార్వరిలో,

ఆ నీలయామినిలో

నీ నెమల్లు ఆడవు, నీ పక్షులు పాడవు, 

నీ సెలయేళ్లు పారాడవు. 

ఆ చీకటి రాత్రుల కలల దారులలో 

నీవు ఒంటరి సంచారివి;

ఎంత తవ్వుకున్నా ఒక్క స్వప్నం పెకలదు.

మధుకర వనవీధులలో మధువుల బేహారివి;

ఎంత గొంత చించుకున్నా ఒక్క పాటా చిగురించదు.  

కృష్ణ నికుంజాలలో నీలికన్నుల నెమిలివి;

ఎంత తపించినా కవనమేఘం ద్రవించదు.

భావుక సీమలలో నీవు అక్షర సేద్యకుడివి;

ఎంత గింజుకున్నా ఒక్క అక్షరం మొలకెత్తదు.

నీ లేఖిని ఆకులు రాల్చిన 

ఆ చిత్రమైన చీకటి రాత్రి

కాలాకాశ కృష్ణద్రవ్యమై, 

నీ కాలికింది లోకమై,

నీ నెత్తిమీది నీలిమై,

నీ గుప్త స్తరాల సుప్త చైతన్యమై

నీలో ఘనీభవిస్తుంది.

కాని.....

ఒక్కోసారి, 

ఒకానొక దృశ్యాదృశ్య అదృశ్య హస్త మేదో

నీ దోసిట రహస్య అక్షర నక్షత్రాలను రాల్చుతుంది.

అప్పుడు, అలవోకగా 

నీలో ఆమని వికసిస్తుంది,

నీ చీకటిమ్రోడు చిగురిస్తుంది,

నీ లేఖిని రజనీగంధమై పరిమళిస్తుంది,

నీ కవన కాసారంలో కలల కలువలు హసిస్తుంటవి,

నీ ఒంటరి దారులను కృష్ణరశ్మి వెలిగిస్తుంది,

ఒక ముగ్ధమోహన పరవశ మురళి

నీ బృందావనిలో మూర్ఛనలు పోతుంది,

నీ కోసం ఆకాశం దిగి వస్తుంది,

నీ కవన కంఠంలో 

చీకట్లను పోకార్పే ఉదయరాగం

నిదురలేస్తుంది.

ఓ అక్షర శిల్పీ! 

అది నీ పునర్జన్మ;

అప్పుడు  

నీవు పాటల పుష్పమై పల్లవిస్తావు, 

అక్షరాలను మీటుకుంటూ 

అంధ తమసుల అవని మీద 

సలిల స్వరాలను చల్లుతుంటావు, 

చీకటిచిచ్చు రగులుతున్న కుటిలాకాశం మీద 

వెలుతురు చుక్కలను చెక్కుతుంటావు.