MADHURAVANI  TELUGU MAGAZINE

జానకి ఒక కొత్త వాయిల్ చీర ధరించి గోడమీదున్న అద్దంముందు నిలబడి తను దువ్వుకున్న జుత్తుని ఇంకొకసారి సరిచూసుకుంది. చెమటవలన కనుబొమ్మల మధ్య కుంకుమబొట్టు కొంచెం తారుమారుగా కనిపించడం చూసి చేతివ్రేలుతో చీర మొన అందుకొని దాన్ని చిన్నదిగా దిద్దుకుంది. ‘ఇదీ బాగానే ఉంది’ ఇని తృప్తిపడుతూ, గాజుల డబ్బాలోనుంచి తను జాగ్రత్తగా నాలుగుసార్లు మడతబెట్టి కాపాడిన  రెండురూపాయల నోటు బయటకి తీసింది. అప్పడే రవి - ఆమె రెండేళ్ళ పిల్లవాడు - పలుచబాఱిన తన రెండు కాళ్ళతో నేలమీద పాకుతూ వచ్చి, తల్లికాళ్ళముందు నిలబడి ఒక ఎగురు ఎగిరాడు. 

​

పిల్లవాడిని ఎత్తుకొని, జానకి కిటికీ పక్కన కూర్చోబెట్టి, తను ఉతికిన ఒక కొత్త చొక్కాయి వాడికి తొడిగించింది. జుత్తుని లాలించి, కొంచెం తైలం రుద్ది, దువ్విన తరువాత నెమ్మదిగా పౌడరు పిల్లవాడి మొహంలో తట్టింది. బుగ్గలు తాకి ముద్దాడిన తరువాత దిష్టి తీసింది. పిల్లవాడిని చంకలో ఎత్తిబెట్టుకొని గడియారం చూసినప్పుడు  రెండు గంటలని తెలిసింది.  

​

“ఏమే, ఈ మండుటెండలో పిల్లవాడిని ఎత్తుకొని సినిమాకి వెళ్తున్నావా?” తను అడిగిన ప్రశ్నకి జానకి ఎలా చిఱచిఱలాడుతుందో  అని భయపడుతూనే, పొడినవ్వుతో సరస్వతీ అమ్మాళ్ నిలబడింది.

​

“అవును . . . వెళ్తున్నాను . . . మీకేం?”